Budowa tarasu kompozytowego wymaga precyzji i znajomości materiału. Najczęstsze błędy obejmują niewłaściwe przygotowanie podłoża, pominięcie dylatacji oraz złe mocowanie desek. Te usterki prowadzą do odkształceń, hałasu i skróconej żywotności konstrukcji. Warto poznać kluczowe pułapki, by taras służył przez lata bez kosztownych napraw.
Źle przygotowane podłoże
Podłoże pod taras kompozytowy musi być równe i stabilne, by nośne legary znalazły odpowiednie oparcie. Brak wypoziomowania skutkuje nierównym ułożeniem desek i powstawaniem szczelin. Wpływa to na komfort użytkowania oraz może powodować hałas pod wpływem obciążenia.
Grunt nieprzystosowany do budowy tarasu zbiera wilgoć, co sprzyja rozwijaniu pleśni i gniciu legarów. Zbyt miękka podbudowa opada pod ciężarem, prowadząc do zapadania się fragmentów tarasu. Może to skutkować koniecznością demontażu i ponownego wykonania podłoża.
Zbyt wysoki poziom podłoża ogranicza prawidłowy przepływ powietrza pod deskami kompozytowymi. To z kolei wpływa na utrzymanie odpowiedniej wilgotności i żywotności tarasu. Przygotowanie podłoża powinno obejmować warstwę drenażową, aby odprowadzać wodę z powierzchni.
Nieodpowiedni system montażu
Wybór niewłaściwych klipów montażowych i wkrętów zagraża trwałości połączeń tarasu. Nietrwałe elementy montażowe korodują pod wpływem wilgoci, prowadząc do odkształceń desek. Niewłaściwy rozstaw klipów powoduje ugięcia w miejscu łączeń.
Brak zachowania rekomendowanych odstępów między deskami uniemożliwia swobodne odprowadzanie wody. W efekcie kompozyt puchnie i traci kształt. Montaż bez zachowania luzów montażowych może być przyczyną wybrzuszeń i deformacji płyty.
Stosowanie metalowych wkrętów zamiast dedykowanych klipów obniża estetykę tarasu. Widoczne łebki wkrętów psują wygląd powierzchni i utrudniają konserwację. Warto stosować elementy systemowe, zaprojektowane pod konkretne deski kompozytowe.
Brak dylatacji
Taras kompozytowy zmienia wymiary pod wpływem temperatury i wilgotności. Brak pozostawienia szczelin dylatacyjnych przy krawędziach i łączeniach prowadzi do odkształceń. Deski napierają na ściany budynku, uszkadzając elewację.
Nadmierne tarcie pomiędzy deskami bez luzu montażowego generuje trzaski podczas chodzenia. Gdy deski nie mają możliwości swobodnej pracy, powstają naprężenia. W konsekwencji pojawiają się pęknięcia i wybrzuszenia na powierzchni tarasu.
Dylatacja przy słupkach pergoli i balustradach zabezpiecza strukturę przed przenoszeniem naprężeń. W miejscach punktów stałych należy pozostawić większy margines pracy materiału. To ochrania detale montażowe i zapobiega deformacjom w otoczeniu.
Zła wentylacja pod tarasem
Taras kompozytowy wymaga przepływu powietrza pod spodem, by odprowadzać wilgoć. Brak szczelin w legarach i podbudowie prowadzi do gromadzenia pary wodnej. W konsekwencji korozji ulega system montażowy, a powłoka desek matowieje.
Niewłaściwa wysokość legarów nad gruntem ogranicza cyrkulację powietrza. Wilgoć zatrzymuje się bliżej desek, co sprzyja rozwojowi grzybów i pleśni. To utrudnia czyszczenie i wymaga częstszej wymiany elementów systemu.
Optymalna wysokość legarów to przynajmniej 10 centymetrów nad podłożem, by powietrze mogło swobodnie przepływać. Przy mniejszej odległości konieczne są otwory wentylacyjne lub systemy kratownicowe. Dzięki temu taras zachowuje estetykę i trwałość.
Nieprawidłowa pielęgnacja i konserwacja
Tarasy kompozytowe wymagają regularnego usuwania liści, zabrudzeń i opadów organicznych. Pozostawione zanieczyszczenia prowadzą do plam i rozwoju mikroorganizmów. Mniej widoczne zabrudzenia niszczą powłokę i zmniejszają właściwości antypoślizgowe.
Stosowanie agresywnych detergentów i wysokociśnieniowych myjek uszkadza strukturę kompozytu. Zbyt intensywne czyszczenie powoduje matowienie i wyżłobienia. Zamiast tego zaleca się delikatne środki czyszczące i mycie niskociśnieniowe.
Pomijanie corocznego olejowania lub impregnacji dedykowanymi preparatami ogranicza żywotność tarasu. Nawet kompozyt potrzebuje warstwy ochronnej przed UV i wilgocią. Regularna konserwacja zachowuje intensywne kolory i właściwości mechaniczne.
Podsumowanie
Taras kompozytowy wymaga precyzyjnego wykonania i starannego projektu, by uniknąć odkształceń i uszkodzeń. Błędy w przygotowaniu podłoża, montażu czy wentylacji skutkują koniecznością kosztownych napraw. Konserwacja oraz odpowiedni dobór elementów montażowych przedłużają żywotność tarasu. Świadome unikanie najczęstszych pułapek zapewnia trwały, estetyczny i funkcjonalny taras nawet przez kilkadziesiąt lat.
Anna Tomaniak
Zobacz też:
https://infoobiznesie.pl/porady/dlaczego-warto-wprowadzic-w-firmie-ewidencje-czasu-pracy-online/